Opening - Philip Glass

Opening, Philip Glass , is een klassiek solo-pianowerk, gecomponeerd door de productieve postmoderne Amerikaanse componist Philip Glass. Het werk werd voor het eerst uitgebracht in 1989 als onderdeel van Glass' 'Solo Piano'-album. Het is een van zijn bekendste werken en wordt alom geprezen, waardoor het een belangrijk onderdeel van het moderne pianorepertoire is geworden.

Geschiedenis en vrijgave van opening

De compositie van Opening dateert uit 1979, toen Glass van het Alberta Piano Institute de opdracht kreeg om een reeks variërende pianostukken voor educatief gebruik te schrijven. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd voor solopiano als onderdeel van zijn album 'Solo Piano' in 1989, en is sindsdien opnieuw opgenomen en opnieuw gearrangeerd in tal van andere vormen. Opening werd in 1996 ook opnieuw gecontextualiseerd als onderdeel van het album 'The Essential Philip Glass' en werd in 2010 zelfs opnieuw gearrangeerd als orkestpartituur.

Opening is goed ontvangen en velen prijzen de unieke harmonieën en boeiende texturen. Elementen als minimalistische en repetitieve structuren, die doen denken aan klassieke grootheden als Satie en Debussy, maar ook oosterse invloeden, zorgen ervoor dat het stuk zich langzaam ontwikkelt en tegelijkertijd de structuur vloeiend houdt. Door zijn populariteit is het een iconisch stuk geworden binnen het genre van de postmoderne klassieke muziek.

Vereenvoudigde analyse

Opening bestaat uit twee delen; Deel I bevat twee verschillende secties, A en B, en Deel II, dat langzamer en stiller is qua dynamiek. Veel van Glass' werk staat bekend om zijn dissonante noten, complexe harmonische structuren en pedante herhaling. Dergelijke structuren zijn sterk aanwezig in Opening, met arpeggio's die spanning opbouwen en het stuk voortdurend veranderen.

Het sterke centrale thema maakt gebruik van intervalsprongen, symmetrische en modale stemmen, maar ook van technieken als de zeven-vijf-drie-progressie. Het is deze combinatie van harmonie, ritme en structuur die Opening zijn unieke en boeiende geluid geeft, dat verder wordt onderzocht in de sectie Deel II.

Populariteit

Opening is voor velen een geliefd stuk, niet alleen vanwege de verkenning in de postmoderne stijl, maar ook vanwege het zeer moderne gevoel van energie dat het geeft. De gestage escalatie van akkoorden en harmonieën produceert een steeds intenser wordende soundscape, gaande van delen met minimaal onderhoud tot oplopende en aflopende pianocrescendo's. Het is deze combinatie van spanning en ontspanning die de luisteraar een gevoel van dramatische flow geeft, waardoor hij steeds verder in het stuk wordt getrokken.

Het is geen verrassing waarom Opening zo'n geliefd werk is, omdat het een breed scala aan emoties en stemmingen uitdrukt voor degenen die ermee in aanraking komen. Dit kan zelfs in de kortste opnames snel worden ervaren en is ongetwijfeld de basis van zijn immense populariteit.

Conclusie

Opening is een prachtig opgebouwd pianostuk, gecomponeerd door de grote Amerikaanse postmoderne componist Philip Glass. Het is een van zijn meest bekende en geliefde werken, dankzij de combinatie van thema’s en structuren die een steeds veranderende en uiterst boeiende soundscape mogelijk maken. Dergelijke elementen, evenals de interessante combinatie van spanning en ontspanning, zorgen voor een werkelijk emotioneel aangrijpende ervaring van deze moderne klassieker.

Publicatie datum: 19. 02. 2023